به گزارش پایگاه خبری همزمان،هوشمندسازی شهری؛ مجید طهوریان‌عسکری در گفتگویی با بیان اینکه شهرها به عنوان موجوداتی زنده، پویا و متحول شناخته می‌شوند که هرروز با نیازهای جدیدی مواجه می‌شوند، اظهارکرد: در این بین، آنچه مسلم بوده، لزوم نقش‌آفرینی کارساز و بنیادین مدیریت شهری در جهت پاسخگویی مطلوب به این نیازهاست.
وی گفت: به میزانی که نقش‌آفرینی شهرداری‌ها در بحث پاسخگویی به نیازهای شهر به‌روزتر باشد، قطعا میزان رضایتمندی عمومی نیز افزایش پیدا می‌کند.
طهوریان‌عسکری با بیان اینکه یکی از مفاهیم جدید جهت مقابله با چالش‌های کنونی امروز شهرها در عرصه برنامه‌ریزی شهری، سیاست‌گذاری در راستای هوشمندسازی و تحقق شهر هوشمند است، افزود: حوزه‌ای که مدیریت شهری مشهد مقدس سالهاست در این عرصه ورود کرده ولی باید توجه داشت که شهر هوشمند یک فرآیند و مسیر بی‌انتهای رو به جلوست و نه یک هدف که بتوان مدعی شد به صورت کامل به آن دست پیدا کرده‌ایم.
وی خاطرنشان کرد: ایده شهرسازی هوشمند نخستین‌بار به عنوان راهبرد توسعه در دهه ۹۰ در شهرهای آسیا-اقیانوسیه، که فناوری اطلاعات و ارتباطات در آنها نقش مهمی دارد، مطرح شد.
رئیس کارگروه هوشمندسازی شورای اسلامی شهر مشهد مقدس با بیان اینکه امروزه دو مدل توسعه از شهرهای هوشمند متداول است، گفت: مدل اول بیشتر رویکرد فناورانه دارد و از بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات ارتقا یافته که بر پایه آن خدمات و فرایندهای شهری کارآمدتر و اثرگذارتر می‌شود.
طهوریان‌عسکری افزود: در این تعریف، شهر هوشمند می‌تواند معادل صنعت هوشمندسازی و شهر دیجیتال در نظر گرفته شود؛ در مدل دوم، رویکرد جامع‌نگر دیگری وجود دارد که بین عوامل اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی، انسانی، فرهنگی و فناورانه تعادل ایجاد می‌کند که در پاسخ به چالش‌های جدید شهرها نظیر تغییرات اقلیمی، توسعه‌های اقتصادی و کارآمدی استفاده از منابع است.
وی با بیان اینکه مدیریت شهرهای امروزی به واسطه تغییرات گسترده در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی نسبت به دهه‌های قبل بسیار پیچیده‌تر و دشوارتر شده است، گفت: مدیریت شهر، دیگر همانند گذشته با استفاده از روش‌های معمول و سنتی ممکن نیست و نیاز است در فرآیند تصمیم‌گیری از مدل‌های به روز و در عین حال متناسب با اجتماع شهری استفاده شود.
طهوریان‌عسکری افزود: هر شهر بنا بر تاریخ و پیشینه‌ای که داشته، همینطور شرایط موجود و ویژگی‌های طبیعی و انسانی نیازمند اجرای برنامه‌ها و طرح‌هایی متفاوت است و ویژگی‌های مختص هر شهر حتماً باید در طراحی مدل‌های مدیریت شهری لحاظ شود؛ از زمانی که مفهوم شهر هوشمند وارد ادبیات شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری شد تا کنون بسیاری از شهرهای دنیا با به‌کارگیری فناوری‌های به‌روز و نوین توانسته‌اند شهرهای خود را در ابعاد مختلف به سمت هوشمندسازی برده و از فواید شهرسازی هوشمند بهره‌مند شوند.
رئیس کارگروه هوشمندسازی شورای اسلامی شهر مشهد مقدس تصریح کرد: این فناوری‌ها به تدریج وارد جوامع دیگر شد و توانست تا حد زیادی فرآیند هوشمندسازی را برای مدیران و برنامه‌ریزان شهری در این کشورها آسان کند اما با وجود ورود فناوری‌ها و تجهیزات به‌روز هنوز شهرهای ما نتوانسته‌اند در واقع به مدیریت هوشمند شهری دست یابند و خود را به شاخصه‌های جهانی مطلوب برسانند.
طهوریان‌عسکری گفت: این خود نشان از آن دارد که ورود تجهیزات و فناوری‌ها، با اینکه یک ضرورت است اما به تنهایی نمی‌تواند تضمین‌کننده هوشمند شدن شهرها باشد و نیاز است همانند شهرهای موفق دنیا، همه ابعاد از جمله ابعاد اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی در این فرآیند لحاظ شود تا بتوان گفت یک شهر در واقع هوشمند شده است.
هوشمندسازی شهری، کلید حل مشکلات کلان شهر مشهد است
وی افزود: در شرایطی که مدیریت‌های شهری با مشکلات مختلفی روبرو هستند، یکی از چالش‌های اساسی شهرداری‌ها، شناسایی، احصا و بهره‌گیری از روش‌های منتج به درآمدهای پایدار است، قطعا شهر هوشمند و گام برداشتن در مسیر هوشمندسازی می‌تواند نقش بسزایی در این حوزه ایفا کند.
طهوریان‌عسکری گفت: خط مشی و سیاست‌گذاری همه‌ساله در کشور ما، شعار سالی است که از سوی مقام معظم رهبری بیان و انتخاب می‌شود؛ تولید، دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین.
وی اظهارکرد: حال با تکیه بر این بستر و رهنمود حکیمانه چگونه می‌توان در مسیر هوشمندسازی گام برداشت؟ طبیعی است که بهره‌گیری از ظرفیت شرکت‌های دانش‌بنیان و تلاش در جهت تقویت آنها کلید حل این مساله است.
طهوریان‌عسکری با بیان اینکه در مشهد مقدس ظرفیتی چون کارخانه نوآوری داریم ولی سوال اینجاست که این زیرساخت شهری چه اندازه در بحث هوشمندسازی، تقویت شرکت‌های دانش‌بنیان و رهنمود کردن آنها به سمت پاسخگویی هوشمندانه به نیازهای شهر موفق شده است، گفت: در گام اول باید در جهت ارتقاء ظرفیت‌های موجود در شهر گام برداریم؛ پس از اینکه این زیرساخت‌ها به بهره‌وری بیشینه رسیدند، حال می‌توان ظرفیت‌های جدید تعریف کرد. تمرکز بر فرصت‌های موجود و تعریف فرصت‌های جدید با تکیه بر ظرفیت‌های در دسترس می‌تواند قطعا مشکل‌گشا و کارساز باشد.